یخچال و فریزر صنعتی و تهویه مطبوع هر دو مبتنی بر همان مکانیسم هستند: یک مایع ، به طور کلی آب یا هوا ، با تبخیر مایعات دیگر به نام مبرد ، سرد می شود. مدار مبرد ، شامل کمپرسور ، اواپراتور ، کندانسور و دستگاه انبساط ، بخشی جدایی ناپذیر از هر دو سیستم است. با این وجود ، بین سیستمهای برودتی و تهویه مطبوع تفاوت های اساسی وجود دارد ، به عنوان مثال در مورد اجزای سازنده ، روش های طراحی ، ساختارهای تجاری یا صنعتی که در آن نصب شده و عملکرد آنها وجود دارد ، مانند توجیه وجود دو بخش بازار مشخص. .
تهویه مطبوع چیست؟ تهویه مطبوع فرایندی است که برای ایجاد و حفظ دمای خاص ، رطوبت نسبی و شرایط خلوص هوا در فضاهای داخلی استفاده می شود. این فرآیند به طور معمول برای حفظ سطح راحتی شخصی اعمال می شود.
همچنین در کاربردهای صنعتی برای اطمینان از عملکرد صحیح تجهیزات یا ماشین آلات مورد نیاز برای کار در شرایط خاص محیطی و یا در عوض قادر به انجام برخی فرآیندهای صنعتی از قبیل جوشکاری ، که مقادیر قابل توجهی از گرما را تولید می کنند ، مورد استفاده قرار می گیرد. به نوعی
سیستم تهویه مطبوع بدون در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی خارج از کشور باید مؤثر باشد و شامل کنترل چهار متغیر اساسی است: دمای هوا ، رطوبت ، حرکت و کیفیت.
تمایز بین کاربردهای راحتی صنعتی و شخصی همیشه برش مشخص نیست. تهویه مطبوع صنعتی معمولاً نسبت به کنترل دما و رطوبت دقت بهتری دارد. برخی از برنامه ها همچنین نیاز به درجه بالایی از فیلتر و حذف آلودگی دارند.
تهویه مطبوع راحت از طرف دیگر ، و همچنین نیاز به برآورده کردن نیازهای دما-رطوبت شخصی ، زمینه های دیگری مانند طراحی معماری ، پیش بینی هوا ، مصرف انرژی و انتشار صدا را نیز برای بازآفرینی شرایط ایده آل برای بهزیستی روانشناختی انسان در بر می گیرد.
اصلی ترین فرآیند تهویه مطبوع ، تبادل گرما و بخار آب بین محیط های داخلی و خارجی و افراد داخل فضای مطبوع است.
لوازم اصلی مورد استفاده در تهویه مطبوع خانگی و صنعتی عبارتند از:
- تهویه مطبوع بسته بندی شده ، تقسیم شده یا چند تقسیم شده برای مصارف خانگی.
- پمپ های حرارتی مسکونی؛
- واحدهای انتقال هوا برای فضاهای متوسط / بزرگ؛
- واحدهای پشت بام ، واحدهای انتقال هوا برای فضاهای کوچک؛
- واحدهای اسکان ، تهویه هوا برای مبادلات تلفنی؛
- چیلرهای صنعتی و پمپ های حرارتی ، واحدهایی که آب خنک یا داغ تولید می کنند و در نتیجه از آن هوا و محیط استفاده می شود.
- واحدهای کنترل نزدیک ، واحدهای خنک کننده دقیق برای سرورها یا تجهیزات مخابراتی.
- فن کویل ها و سیستم های هیدرولیک ، سیستم هایی با استفاده از مدارهای آب سرد و واحدهای ترمینال برای ساختمان های تهویه مطبوع.
اینها از نظر اندازه ، پیچیدگی و ظرفیت خنک کننده به طور قابل توجهی متفاوت هستند ، که ممکن است از چند صد وات در مگاوات ، قطعات و به طور کلی کدام یک از عملکردهای اصلی تهویه مطبوع اجرا شود ، یعنی:
- خنک کننده هوا یا آب؛
- گرم کردن هوا یا آب؛
- رطوبت هوا؛
- تصفیه هوا / تصفیه هوا؛
- مخلوط کردن هوای داخل و خارج از هوا؛
- تهویه
برای مثال ، سیستم های تهویه مطبوع خانگی عمدتا هوای گرفته شده از فضای مطبوع را در یک مدار بسته خنک می کنند. چنین خنک کننده هوا را رطوبت می بخشد ، زیرا برخی از رطوبت موجود در آن تهویه هوا (به شکل قطرات) است و سپس از طریق شلنگ لاستیکی خارج شده و خارج می شود.
از طرف دیگر واحدهای کنترل نزدیک ، که برای محیطهای بحرانی محیطهای مهم یا تجهیزات مخابراتی طراحی شده اند ، باید دمای هوا و رطوبت هوا را در یک محدوده بسیار محدود مدیریت کنند ، و بنابراین نه تنها هوا را خنک و رطوبت بخش می کنند بلکه همچنین از دما و رطوبت مناسب استفاده می کنند. با استفاده از بخاری برقی و مرطوب کننده واحدهای پیچیده تر حمل و نقل هوایی شامل کلیه کارکردهایی است که در بالا توضیح داده شده است ، که معمولاً در محفظه های جداگانه قرار دارند.
چیلرهای آبی به جای هوا ، آب را کنترل می کنند که در دمای حدود 0 درجه سانتیگراد سرد می شود (یا اگر با ضد یخ مخلوط شود پایین تر باشد) یا با برگشت چرخه تبرید گرم می شود. در اینجا چگونگی کارکرد چیلر را بخوانید.
عملکردهای تهویه ، فیلتر ، مخلوط کردن و اغلب گرمایش با استفاده از اجزای اختصاصی نسبتاً ساده ، به ترتیب فن ، فیلتر ، دمپر و بخاری برقی یا دیگهای بخار کنترل می شود ، در حالی که کارکردهای اصلی و پیچیده تر توسط همین سیستمهای پیچیده مانند مدارهای مبرد و رطوبت سازها کنترل می شود ( به "ساختن سرد (و گرم)" و "اصلاح" مراجعه کنید.
ذکر ویژه ای نیز باید در مورد محلول مورد استفاده در تأمین ظرفیت خنک کننده انجام شود که از تبخیر یک مایع درون یک مدار که در تماس با محیط خنک کننده قرار دارد استفاده می شود. اصول اساسی این فناوری دوباره کاملاً پیچیده است.
